مسافری خسته منم که پای رفتنم نیست شکسته در گلو صدام توان گفتنم نیست من آخرین ستاره رو نشونه کرده بودم ترانه ی سپیده رو شب سیاه سرودم
شبی که هر ستاره ای حریف سخت و خورشید شبی که دست شوق من گل ستاره رو چید من آخرین مسافرم که شهر عشقو دیدم سحر شبیخون زدم و به روشنی رسیدم، به روشنی رسیدم
طلوع صبح روشنو ستاره ای بمن گفت کلام سرسپردنو اشاره ای بمن گفت دلم یه کوه و دست من یه آسمون ستاره اگر چراغ رفتنم هنوز پر از غباره ،هنوز پر از غباره
مسافری خسته منم که پای رفتنم نیست شکسته در گلو صدام تون گفتنم نیست من آخرین ستاره رو نشونه کرده بودم ترانه ی سپیده رو شب سیاه سرودم شب سیاه سرودم،شب سیاه سرودم شب سیاه سرودم،شب سیاه سرودم
