متن آهنگ حیف بابک جهانبخش

قصه ی بودنِ من ، قصه یِ تکراری بود

شب و روزم مثلِ آسمونِ رگباری بود

من واسه خودم که زندگی نکردم هیچوقت

زندگی نکردنِ من همیشه اجباری بود

بغضی توو سینم که ، بشکنه دریا میشم

این روزا بدجوری دارم تک و تنها میشم

کاری با این دلِ بیچاره ی من کردن که

دارم افسرده ترین آدمِ دنیا میشم

دارم افسرده ترین آدم دنیا میشم

زندگی کردم و هیچ چیزی نفهمیدم نفهمیدم حیف

خیلی وقته دیگه از ریشه نخندیدم ، نخندیدم حیف

خیلی وقته دیگه از هیچ کسی توو این دنیا

حرفای قشنگِ عاشقانه قشنگِ عاشقانه