متن آهنگ تصنیف پریزاد علیرضا قربانی

مرا پرسی که چونی بین که چونم
خرابم بیخودم مست جنونم

پری زادی مرا دیوانه کردست
مسلمانان که میداند فسونم

ز هجرت میکشم بار جهانی
که گویی من جهانی را ستونم

به صورت کمترم از نیم ذره
ز روی عشق از عالم فزونم

یکی قطره که هم قطره ست و دریا
من این اشکالها را آزمونم

درون خرقه ی صد رنگ قالب
خیال باد شکل آبگونم

غلط گفتم مزاج عشق دارم
ز دوران و سکونتها برونم