جوونیمو آسون گرفتی زندگی زندگی تو با قیمت جون گرفتی زندگی زندگی شدم چون غباری به راهی نشسته تویی خوب و محکم منم پیر و خسته به جای هر خنده سیل اشکم روونه کردی منو کشتی و استقامتم رو بهونه کردی ای کاش از اول جدا از تو بودم هنگام زادم سوا از تو بودم ناخونده دنیا چرا نصیب من شد هم مونس روز بی شکیب من شد کسی کو نیاسوده منم شادی نیالوده منم همه بود و نابوده منم همین ذات بیهوده منم
