گفتــم آهـن دلــی کنـم چنـــدی ندهم دل به هیچ دلبنـدی وان کـه را دیده در جمال تو رفت هرگزش گوش نشنود پندی خاصه ما را که در ازل بوده است با تو آمیزشی و پیونــدی به دلت کز دلت به در نکنـم سخـت‌تر زیـن مخـواه سوگنـدی یک دم آخر حجـاب یک سـو نـه تا برآساید آرزومندی کاشکی خاک بودمی در راه تا مـگر سایـه بر من افکنــدی چه کند بنده‌ای که از دل و جان نکند خدمت خداوندی سعدیا دور نیک نامی رفت نوبت عاشقیست یک چندی
