این صدای خسته من خبر از یه دنیا درده روز مرگ صاحبش رو دل من بهونه کرده خوندنم فقط بهونست که بدونی زنده هستم همیشه با این بهونه کمر غم رو شکستم حالا که قفس شکسته قفسی دیگه نسازیم نباید مثل گذشته روی نعش هم بتازیم خیلی سخته بکشه درد اما با زبون بسته مگه می شه کرد پرواز با پر و بال شکسته نمیدونم کیه اینجا میکنه ما رو زهم دور پنجره ها رو نبندیم بزاریم بتابه باز نور
