اگر اشک بودی تو را روی چشمان تو می نشاندم اگر آه بودی تو را نیمه شب ها به لب می رساندم اگر مهر بودی به دنبال تو در دل آسمان می دویدم اگر ماه بودی فروغ تو را چون غباری به سر می فشاندم دریغا نه اشکی نه آهی نه مهری نه ماهی تو آن خود پرستی که پیمان شکستی که پیمان شکستی
اگر زهر بودی تور ا چون می نوش سر می کشیدم اگر مرگ بودی شتابان به سوی تو پر می کشیدم اگر خاک بودی در آغوش سرد تو جا می گرفتم اگر پاک بودی شبی پیکرت را به بر می کشیدم دریغا نه زهری نه مرگی نه خاکی نه پاکی تو آن خود پرستی که پیمان شکستی که پیمان شکستی
اگر موج بودی چو طوفان به دنبال تو می دویدم اگر اوج بودی چو خورشید آخر به پا می رسیدم اگر ابر بودی همه عمر در سایه ات می نشستم اگر جام بودی تو را می شکستم تو را می شکستم وای دریغا دریغا نه ابری نه اوجی نه جامی نه موجی تو آن خود پرستی که پیمان شکستی که پیمان شکستی
