Track 2 By Ahmad Shamloo Ahmad Shamloo
ترک 2
متن آهنگ ترک 2 از احمد شاملو
دلتنگی های آدمی را باد ترانه ای میخواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نه دیده میگیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان نه گفته است
از حرکات نکرده، اعتراف به عشق های نهان و شگفتیهای بر زبان نیامده..
در این سکوت حقیقت ما نهان است
حقیقت تو و من ...
برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم
چراغها و نشانه ها در ظلماتمان ببیند
گوشی که صدا ها و نشانه ها را در بیهوشیمان بشنود
برای تو و خویش، روحی، که این همه را در خود بیرون کشد و بگزارد
با آن چیزهایی که در بندمان کشیده است سخن بگوییم
گاه آنچه ما را به حقیقت میرساند، خود از ان آریست
زیرا تنها حقیقت است که رها نمی بخشد.
از بخت یاری ماست شیاد که آنچه می خواهیم یا به دست نمیاایاد یا از دست می گریزد.
می خواهمآب شوم در گذرگسترده ی افق، آنجا که دریا به آخر میرسد و آسمان آغاز می شود
می خواهم با هر آنچه که مرا در بر گرفته یکی شوم
حس میکنم می دانم؛ دست می سای میترسم؛ باور میکنم و امیدوارم که هیچ چیز با آن به عنا برنخیزد
می خواهم آب شوم درگستره ی افق آنجا که دریا به آخر میرسد و آسمان آغاز می شود
چنان باروب بستی و دام بر نهادی تا دستی یاری دهنده، کلامی مهر آمیز، نوازشی یا گوشی شنوا به چنگ آری
چند بار دامت را تهی یافتی؟
از پای منشین تا دیگر باردام باز گستری
پس از سفرهای بسیار وعبور از فرازو فرود این امواج این دریای طوفان خیز بر ا نمکه درکنارتو لنگر افکنم؛ بادبان بر چینم؛پارووانم؛ سکان رها کنم؛ به خلوت لنگرگاهت درآیم و در کنارت پهلو گیرم؛
آغوشت را باز یابم؛ استواری این زمین را پای خش.
پنجه در افکنده ایم با دستهایمان به جای رها شدن، سنگین سنگین بر دوش میکشیم بار دیگران را
به جای همراهی کردنشان
عشق ما نیاز به رها است نه تصاحب؛ در راه خویش ایثارباید نه انجام وظیفه.
سپیده دمان در پس شبی دراز در جان خویش آواز خروسی می شنوآن در دور دست و با سومین
بنگش در می یابیم که رسوا شده ام
زخم زننده مقاومت نا پذیر؛ شگفت انگیز؛ پر رازو رمز است
آفرینش و همه آن چیزها که شدن را امکان میدهد.
هر مرگ اشارتی است به حیاتی دیگر
این همه پیچ، این همه گذر، این همه چراغ
، این همه علامت و همچنان استواری
به وفادار ماندن به راهم، خودم، هدفم و به تو
وفای که مرا و تو را به هدف ره می نماید درمی نماید .